zaterdag 16 januari 2010

Man, man, man, misérie ! Vliegen is nie leuk meer. Het begon al bij de check in van de bagage; op de site van Delta Airlines stond nog dat je 1 stuk handbagage en een laptop als 2de stuk mocht meenemen... niet dus, slechts 1 stuk en dus vlug naar Nadia en Jean gebeld om rechtsomkeer naar de luchthaven te maken om die laptop terug meer te nemen. Spijtig voor Karin maar ik bezorg hem wel via Nederland. Dan die controles zeg, ppffff! Controles ok, maar je handbagage volledig laten scannen en ook schoenen uitdoen om dan enkele 100den meters hetzelfde te moeten doen... Blijkbaar wel enkel op vluchten naar de States. Allé toch op tijd in het vliegtuig nu maar ze hebben al omgeroepen dat ze op nog veel passagiers wachten wegens vertraging door security controles.

12 uur middag Amerikaanse tijd. Wat hier wel reuze meevalt is mijn plaats in het vliegtuig, een stoel op een emergency exit rij met reuzeveel beenruimte. Ik zit hier bijna zo goed als in een zetel thuis. Ook mijn buurvrouw is aangenaam gezelschap, een vrouw van rond de 60 die in Vilvoorde een huis heeft maar ook één in Florida (Palm Beach, rijke coté zulle ). Zij heeft al veel in de States gereisd en verteld me oa. over Las Vegas waar je tijdens het spelen op de automaten gratis eten en drinken krijgt, zoveel je maar wil, tot champagne toe.
Seffens kom ik dan weer in dat hele security gedoe in Atlanta terecht. Benieuwd hoe lang dat weer allemaal zal duren.

14 uur 30 Atlanta airport
Mooi op tijd geland maar de Spoelle heeft iets met controles op airports... Ooit lang geleden, in Miami ook eens wat langer ondervraagd bij passport controle omdat ik iets "verkeerds" gezegd had. Geen details op de blog ;-) In 2008 ook in Miami wist ik niet dat je als transit passagier je bagage moest afhalen en terug inchecken (was trouwens nu niet meer nodig). Ik ben toen met een security dame een heel stuk terug moeten gaan. Ook nu hier in Atlanta was het prijs... Net geland zag ik een dame met een hondje (beagle) alle zakken afsnuffelen, op zoek naar drugs dacht ik maar neen hoor, dit hondje was op zoek naar etenswaren waarmee je de States dus niet in mag. En 2 keer raden wat Luc in zijn handbagage had zitten... Nog ne sandwich met americain die ik van thuis meegenomen had. Hondje dit dus mooi ontdekt en snoepke gekregen; ikke naar zo'n extra douane controle zoals sommigen onder jullie al gezien zullen hebben op tv in één van die series over het werken op een airport. Wat vragen beantwoord maar uiteindelijk toch vrij vlug doorgelaten. Eigenlijk best grappig om zelf eens mee te maken. Uiteindelijk valt alles hier wel mee en heb ik tijd genoeg om over te stappen.

Atlanta airport 18:36
Reizen met het vlietuig, da's altijd een beetje een avontuur. Toen we allemaal reeds op het vliegtuig richting Managua zaten, bleek er ineens een probleem met de watervoorziening. Probleem daarmee is: geen water, geen wc en dat gaat dus niet met zo'n vliegtuig vol passagiers. En dus allemaal terug het vliegtuig af en wachten op een ander. De voorbode van nog meer problemen. Een 2tal uren later dan vertrokken maar de eerste 2 uur was het één en al turbulentie. Toch wat kunnen slapen want ik begon moe te worden. Toen we dan de daling inzette, ineens een nogal paniekerige stem door de luidspreker: "Is there a doctor on board". Direct iemand recht en naar voor, naar business class waar hij gebleven is tot de landing. Wat er nu juist was weet ik niet. Dan geland en in stilstand, kreeg men den trap niet tegen het vliegtuig. Gevolg: weer wachten... Uiteindelijk vrij vlot door de douane en, altijd een blij moment, al mijn bagage op de bagageband gevonden. Het hostal waar ik naartoe ging had iemand gestuurd om mij op te halen en na 24 wakker te zijn mijn bestemming bereikt. Nog vlug een fris blikje bier terwijl ik een mailke naar Nadia stuur en dan gecrasht in mijn bed waar mijn ogen direct toe vielen.