Vroeg op, snel ontbeten en dan op zoek naar de gids voor het bezoek aan het Indio Maíz nationaal park. Gelukkig hadden we groepke van 4 man want gids en boot kosten 75 dollar.
Eerst dus met een bootje nog 30 kilometer verder het woud in en dan te voet op pad. Weer heel mooi maar voor mij begint het wel een gewoonte te worden; de prijs van 3 keer M-Amerika te doen natuurlijk. Maar we hadden een goede gids en ik heb echt wel èèn en ander bijgeleerd. Zo hebben we een plant gezien die bij aanraking zijn bladeren sluit en leerden we vruchten kennen waarmee de indiaanse bevolking zich camoefleerden.
Ook mocht ik kennismaken met een verdovend blad. De gids trok een blad van een plant en ik moest daar een stuk afbijten, enkele seconden op kauwen en dan uitspuwen. Een 20 tal seconden later werden mijn tong en lippen gevoelloes alsof ik een spuitje bij de tandarts gekregen had. En dit dus al door slechts enkele seconden op het blad te kauwen; geweldig toch die natuur.
We leerden ook over wandelende bomen, jaja bomen en geen takken. Dit is een soort van palmboom die zon nodig heeft en zich aldus verplaatst zodat hij zoveel mogelijk zonlicht krijgt. Hij kan zich tot 20 cm. per jaar verplaatsen. Deze boom heeft niet 1 stam natuurlijk maar een heel deel kleine stammetjes die aangroeien en afbreken volgens dat de boom zich verplaatst. Ook leerden we dat, indien je dorst hebt in het woud, water binnen handbereik is nml. in lianen.
Ook een soort boom gezien waar allemaal naalden van ne centimeter of 10 aangroeien en die zo sterk als ijzer zijn; werd gebruikt als naald om te naaien en als gifpijl in blaaspijpen.
Veel dieren zagen we hier niet maar toch oa. een kleine gifkikker en een kikker die zich als blad vermomd.
Nadien zijn we dan een zijrivier opgevaren waar we een 4 tal kleine krokodillen zagen zonnen. Een beetje verder zijn we in die rivier dan gaan zwemmen, cool zenne.
Dan nog apen gezien en natuurlijk mooie vogels en vlinders waaronder mijn favoriet de Bleu Morph.
Weer een mooie belevenis al kan je nog verder het woud intrekken maar dan begint het wel meer op een expeditie te lijken en kost het hèèl veel geld.
zondag 24 januari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Via een google-alert op Nicaragua ben ik op je blog gekomen. Ik heb hem meteen helemaal gelezen: geweldig! Wij vertrekken over een paar weken en doen zo mooi indrukken van je op. muy bien!
BeantwoordenVerwijderenMan man je hebt er weer de tijd van je leven...
BeantwoordenVerwijderen