donderdag 4 februari 2010

Vandaag lekker lang tot 7 uur uitgeslapen. Geen duikdag vandaag want ik wil ook het eiland zelf wat verkennen.

Om 8 uur op pad voor een tocht, helemaal rondom het eiland. Ik liep hier op een geplaveide weg langs de prachtig blauw - turquoise zee en kleine huisjes van hout of voor de happy few, van steen. Keek ik links was het puur genieten maar keek ik rechts werd ik toch telkens weer geconfronteerd met het feit dat Nicaragua een heel arm land is.

Om 9 uur passeerde ik een restaurantje en ik besloot er te ontbijten. Roereieren met tomaten, een halve liter citrus vruchtensap, een koffie en lekkere warme toastjes van cocosbrood. Dit alles voor de prijs van 3,5 Euro, tip inbegrepen; ook dit is het gevolg van de armoede in dit land, de prijzen zijn voor ons heel goedkoop.

Verder op pad en na een tijdje week het pad naar rechts af en viel de zeebries weg; de zon scheen genadeloos op mijnen bol en ik voelde ze op mijn rug door mijn t-shirt door. Maar hé, dat is het klimaat dat ik graag heb en ik gniffel een beetje omdat ik weet dat jullie in Vlaanderen nu bibberen bij temperaturen net boven het vriespunt. :-)

Nu passeerde ik wat betere huizen, de meeste waarschijnlijk in bezit van Amerikanen. Ook een mooi hotel, buiten categorie voor Nicaragua eigenlijk, maar ook hier verraad de naam alles : "Casa Canada"...

Nog wat verder passeerde ik het baseball stadiummeke. Schijnt hier zeer serieus genomen te worden en ik ben toch van plan om te informeren of er misschien zaterdag een wedstrijd is.

Verderop passeer ik het kleine vliegveld en ik ik wil het zekere voor het onzekere nemen en besluit om eens te checken of mijn ticket voor zondag naar Managua wel ok is. De 2 dames in kwestie uitgelegd dat ik tickets via het internet gekocht heb en dat men mij vorige maandag in Bluefields verzekerd had dat mijn ticket op Big Corn klaar lag. Zij alle schuiven afgezocht en niet dus, geen ticket voor mister Luke.
Ik verzekerde hen dat ik echt wel een ticket besteld had en toen begonnen ze ieder met een ander toestel over en weer te bellen. Uiteindelijk het verlossende antwoord, het ticket lag nog in het kantoor in Bluefields, waar ik de maandag dus langs geweest was... Midden-Amerika hé.

Wat verderop op zoek naar dat mooie strand waar ik van gehoord had. Ik liep hiervoor door een niet zo ok buurt, heel arm en hier hebben ze geen tijd voor een vriendelijk wederwoord als die stranger hen gedag zegt. Maar dan kwam ik uit bij een paradijselijke baai, zeker zo mooi als men mij beschreven had. Bleek er zelfs een hotelletje en restaurantje te zijn en dat kwam mij goed uit. Want hoe worden veel toeristen beroofd? Wel ze gaan het strand op met hun zak met fototoestel en geld in, gaan dan wat zwemmen in de zee en stellen bij hund terugkeer vast dat ze beroofd zijn.
Niet met deze jongen, ik had ook een rugzak (mijne speciale met metalen net in verwerkt) met mijn fototoestel en geld erin, maar voorzien van slotjes en zelfs mijn stalen kabel had ik meegebracht. Nu, het restaurantje was een meevaller want ik dronk een cola (0,5 Euro voor 375 ml. vlak op dat prachtige strand dus) en legde mijn rugzak vast aan een stoel. Toen ik ging zwemmen alle slotjes vast en een potentiële dief zou toch wat tijd nodig hebben om mij te beroven.

Nog wat gelezen en een lekker broodje kaas en ham met frietjes (2,5 Euro) gegeten en verder op pad langs het strand. Na een tijdje verdween het strand in zee en moest ik terug door een heel arme buurt. Ik wou dat jullie eens konden zien hoe armoedig deze mensen hier op dit paradijselijke eiland leven maar mijn duur fototoestel in deze buurt boven halen zou getuigen van weinig respect voor deze mensen.
En hé, hier zijn hele prachtige stranden maar het blijft een ontwikkelingsland natuurlijk. Dit eiland heeft, mits de nodige investeringen van overheidswege of het buitenland, alles om een top toeristische bestemming à la Dom. Repububliek te worden maar voorlopig blijft dit een backpackers paradise island. Je moet een beetje naast het vuil en de armoede kunnen zien om hier van te kunnen genieten.

Ik schrijf dit verslag hier onder een prachtige sterrenhemel maar vanavond voor mij geen restaurant of fris pintje meer, die extreme armoede grijpt mij na al mijn reizen toch nog altijd aan !