zaterdag 6 februari 2010

Vandaag de laatste duikdag alweer. Tja duiken is een kostelijke aangelegenheid, zelfs in Nicaragua. Het liefst zou ik hier elke dag duiken maar hé, dan zou ik niets van dit mooie eiland gezien hebben.
Vandaag hebben we meer dan 3 duikers bij elkaar gekregen om naar een afgelegen plaats te gaan duiken. Het is een oude vulkaan waarvan de top nog enkele meters boven water uitsteekt. Men beloofde ons vele vissen in soorten en aantallen; ook vrij grote vissen. grote vissen en...
Na een 45 minuten varen kwamen we bij de duikplaats, materiaal op en go, het water in.
Her was echt een héél bijzondere omgeving, de mooiste die ik tot nu toe gezien heb. Enorm grote Parrot Fishes, grote scholen vissen in de mooiste kleuren en vormen en ook nog een Eagle Ray. Hoe die zich voortbeweegt lijkt meer op vliegen dan op zwemmen, een bijzondere ervaring. Ja, woorden kunnen de schoonheid van het onderwaterleven daar gewoonweg niet beschrijven.
Na een 40-tal minuten zat de duik erop en moesten we in het bootje een dik half uur wachten. Meloen en koekjes werden uitgedeeld maar niet voor mij, mijn maag protesteerde. Even later had ik door dat ik zeeziek geworden was. Het bootje ging van hier naar daar op de gevolgen en ik had het dus voor de eerste keer in mijn leven zitten. Ik heb mijn hoofd ergens op gelegd en mijn ogen dicht gedaan om de resterende 20 minuten door te komen. Nu, ik was niet alleen, de helft is ziek geworden maar niemand zo ziek dat hij moest overgeven.
Tijd om ons materiaal klaar te maken voor onze 2 de duik. Vlug het water in en weg zeeziekte.

En dan... ja, ja, joepie, ik heb ze gezien, de haaien; meer bepaald Nurse Sharks. Nu denken jullie allemaal natuurlijk aan die vreselijk wraatzuchtige dieren uit films als Jaws maar niet deze dieren. Deze haaisoort is ongevaarlijk maar ongelooflijk mooi om naar te kijken. We hebben er in totaal een vijftal gezien, in grootte variërend van 1 tot 2 meter. Mijn lievelingsvis is nog altijd de Muray, die ik hier niet gezien heb, maar de haai komt nu op nr 2 hoor.
Ook weer een Eagle Ray en een Sting Ray gezien.
Het was de laatste duik hier maar zeker niet de laatste in mijn leven; duiken is echt fantastisch!

Nadien terug met de boot, in de duikshop nog even nagepraat en afscheid genomen van divemaster Lupe en duikinstructeur Julian, altijd een moeilijk moment want als je samen onder water geweest bent dan schept dat toch een band. Je moet elkaar 100 % kunnen vertrouwen. Er kant iets mis gaan met mij maar evengoed met de divemaster en dan moet ik ingrijpen. Nu, uitzonderlijk dat er iets gebeurd maar het kan altijd.

Vanavond om 7 uur afgesproken met Christof, de Vlaming om samen te gaan eten.