maandag 1 februari 2010

Gisteren alweer vroeg gaan slapen en mijne wekker om 5 uur gezet. Ik moest om 6 uur opnieuw een snelle boot naar Bluefields nemen.
Alles verliep vlot en dus was ik veel te vroeg op de kleine luchthaven voor mijn vlucht met een klein toestel naar Big Corn Island.
Nu sinds ons avontuur met overboekingen op kleine vliegtuigen in Guatemala in 2006, ben ik op mijn hoede en wil ik de lijst van passagiers zien. Ik sta erop als nr. 6 dus dat zal wel ok zijn.
Op de website van de vliegmaatschappij La Costeña staat dat je slechts 15 kilogram bagage mag meenemen en dus was ik in het spaans al een ganse uitleg aan het voorbereiden. Ik zou zeggen dat ik maanden van huis ben en al mijn gerief nodig heb enz....
Uiteindelijk alles gewogen, mezelf incluis jawel, en niemand die iets zei alhoewel mijn rugzak minstens 20 kg. weegt.
Na een klein half uur landen we reeds op Big Corn Island, een eilandje in de Caraïbische zee op zo'n 80 km. voor de oostkust van Nicaragua.
Daar een taxi genomen en normaal vraag ik ALTIJD eerst het tarief maar deze keer niet en ik had het zitten hé. De prijs was zeker 4 keer het bedrag dat ik normaal zou moeten betalen; nog even in discussie maar het had geen zin, echt ne kl**tzak en als ik hem één dezer dagen tegenkom zal ik hem zeggen dat hij een slecht mens is en dat hij op deze manier het toerisme op dit arme eiland zeker niet vooruit helpt. Ja over zoiets kant ik mij dus verschrikkelijk opwinden.

Dan op zoek naar een hotel, het eerste al vrij goed bevonden maar ik wou toch nog een paar andere checken, ook al loop ik hier met pak en zak in de zon bij zo'n 35 graden. Andere boden hetzelfde voor hogere prijzen of waren teveel luxe (met luxe prijzen) voor mij. Uiteindelijk terug in het eerste beland, vlak aan zee. Nog efkes onderhandeld want ik wou een betere kamer dan die hij mij ervoor had getoond maar dan wel voor dezelfde prijs. Ik ben van plan om hier een dag of 6 te blijven en dus is de kamer keuze wel belangrijk; gelukt dus en ik heb hier nu een grote kamer met groot bed en nog een stapelbed, altijd handig om mijn spullen op uit te stallen, met zijdelings zeezicht en een andere op het straat, vlak op het strand voor zo'n 325 Bfr. Ne goeie deal op dit eiland waar alles altijd wel wat duurder is dan op het vasteland.

's Avonds dan een hele lekkere pizza (175 Bfr.) gegeten in het restaurant dat ook tot de duikschool behoort en dan terug naar het hotel waar ik nog een ganse tijd gepraat heb met Dan, een Zwitser die na zijn studies nu een half jaar door M-Amerika trekt; oh wat heb ik een spijt dat ik dat allemaal niet gedaan heb toen ik ook zo jong was... !