Vandaag om 5 uur gewekt door wakeup call en om 5 uur 30 belde men nog eens om te kijken of ik niet terug int slaap gevallen was. Ja dit is een iets duurder hotel dan ik gewoon ben, ik zou van dit bedrag normaal een dag of 4 in een hostalleke kunnen overnachten. Maar de laatste nacht voor ik naar huis keer neem ik geen risico en kies ik voor service en veiligheid.
Met de zoon van het hotel dan om 6 uur naar de vlieghaven gereden en in de lijn voor de check in gaan staan. Deze ging opmerkelijk traag vooruit, ik zag mensen terugkeren met hun bagage... hier was iets fout. En ja hoor, de vlucht naar Atlanta was afgelast. Blijkbaar hevige sneeuwstormen aan de oostkust in de V.S.
En daar stond ik dan, net als blijkbaar 999.999 andere passagiers; zelfs op 9-11 werden er niet zoveel vluchten afgelast. Ik kreeg wel een ticket om maandag te vertrekken maar wel via een extra tussenstop en ook die 'window nood exit seat' die ik online gereserveerd had, daar kon ik naar fluiten. Geen Valentijn samen met Nadia, dat was het eerste waar ik aan dacht. Ocharme mijn lieveke, ze had er zo naar getracht. Ook op mijn werk zal ik een paar dagen later dan voorzien terug kunnen starten. Shit he.
Het klinkt natuurlijk mooi voor mij, ik die hier supergraag ben en dan ineens 2 dagen extra voorgeschoteld krijg. Maar geloof me, dat gevoel heb ik niet. Ik was mentaal voorbereid op mijn terugkeer en dus baal ik ook wel hoor. Maar niks aan te doen en ik zal er het beste moeten van maken.
Terug naar mijn hotel dus en 2 nachten extra geboekt. Snel op msn en via schoonbroerke was Nadia direct op de hoogte.
Deze namiddag dan van de nood een deugd gemaakt en een paar kunstgallerijen gaan bezoeken, iets waarvoor ik dus eigenlijk geen tijd had. Daarna ne pizza en naar de winkel terug wat proviand gaan halen. Hier vanavond dan rustig wat gelezen en door de meer dan 100 tv kanalen gezapt.
donderdag 18 februari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten